:::: MENU ::::

PRZYCZYNY TRZASKÓW W STAWACH SKRONIOWO-ŻUCHWOWYCH

Objawy akustyczne towarzyszące dysfunkcjom stawow skroniowo-żuchwowych (ssz) są dość powszechne i przyjmują postać rożnych dźwięków. Bardzo często są też jedynym powodem, dla którego pacjenci poszukują pomocy lekarskiej.

Wystąpienie objawów akustycznych w stawach skroniowo-zuchwowych rozpoczyna się najczęściej trzaskami samoistnymi, które mogą podlegać okresowej remisji. W następnej fazie choroby trzaski te zaczynają być wyraźnie powiązane z zaburzonym torem odwodzenia żuchwy.

Długotrwale zaciskanie zębów może prowadzić do np. czasowego przyklejenia się krążka stawowego do powierzchni stawowej ssz oraz do zaburzenia koordynacji mięśniowej a w szczególności pracy mięśnia skrzydłowego bocznego. Wtedy podczas odwodzenia głowa żuchwy ślizga się w sposób „nieregularny” po powierzchni krążka, po czym następuje przezwyciężenie bezwładności krążka i jego umiejscowienie w położeniu fizjologicznym skutkujące trzaskiem.

Trzaski te najczęściej występują w jednym ze stawawów skroniowo-zuchwowych , mają dyskretny charakter i w większości sytuacji są efektem wzmożonego napięcia mięśniowego. Trzaski te mogą również wiązać się z przebytymi urazami lub anomaliami struktur wewnątrzstawowych. Trzaski w stawach skroniowo-zuchwowych są charakterystyczne również dla nadwichnięć żuchwy. Przyczyna tych schorzeń są wrodzone wady kostne stawu ( ostry stok guzka stawowego) lub tzw. nadmierna ruchomość w stawach (hypermobility).

W piśmiennictwie międzynarodowym przyjęty został postulat, iż o ile objawy dysfunkcji ograniczają się jedynie do trzasków, bez towarzyszących dolegliwości bólowych lub zaburzenia ruchomości żuchwy, w leczeniu można poprzestać na psychagogice. Mianem psychagogiki określamy leczenie psychologiczne pacjenta rozpoczynające się już od pierwszej wizyty. Zawiera ona elementy szeroko pojętej profilaktyki, samokontroli jak również zapoznania pacjenta z obrazem schorzenia.

W ten sposób można już na wstępie leczenia przeciwdziałać rozwojowi bruksizmu oraz powstaniu stanów lękowych związanych z niepewnością w funkcjonowaniu organizmu, a co za tym idzie wzrostowi napięcia mięśniowego spowodowanego strachem.

Każdy stres pogarsza rokowanie w tej grupie pacjentów. Podmiotowe traktowanie pacjenta, określenie przyczyn, konsekwencji a także alternatywnych możliwości terapii, polepsza przebieg całego leczenia.

Jeżeli przyczyna trzasków leży w rozwijającym się bruksizmie lub związana jest z leczeniem ortodontycznym bądź też zaburzeniem zgryzu związanym np. z utratą zębów należy wdrożyć leczenie przyczynowe z szynoterapią włącznie.